Walka Karnawału z Postem. Karnawalizacja obrazu rodziny w Śmierci i pogrzebie Mamy Grande i Stu latach samotności Gabriela Garcíi Márqueza

CARNIVAL VS. LENT: THE CARNIVALIZATION OF THE FAMILY IMAGE IN GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ’S DEATH AND FUNERAL OF MAMMA GRANDE AND ONE HUNDRED YEARS OF SOLITUDE This article presents a socio-critical analysis of the family image in two works by Gabriel García Márquez: the short story Death and Funeral of Mamma Grande and the novel One Hundred Years of Solitude. In the literary cosmos of Macondo, the social microstructure that is the family is at the center around which a discursive image of the world is constructed. In this perspective, the strategy of carnivalization becomes particularly important, allowing for a subversive portrayal of the dominant ideological projects and axiological patterns present in Colombian realities, and more broadly speaking, Latin American ones. The creation of family portraits reveals a “carnivalesque worldview” rooted in popular laughter culture. Parody, grotesque realism, and carnival laughter are tools for criticizing dogmatic and hierarchical orders of power and official culture language

El imaginario de la casa en El obsceno pájaro de la noche de José Donoso

The topic of the article is the symbolism of house in El obsceno pájaro de la noche, a novel by José Donoso. There are three images of house (home of Humberto Peñaloza, Rinconada and Casa de Ejercicios Espirituales) are discussed in the article, primarily relating to the symbolic meaning of the “house” in the interpretation of Gaston Bachelard and also to opinions of the author himself, drawn from his journals developed by Pilar Donoso. The analysis of these images enables to percieve the strict relationship between the composition of space and the composition of characters. It also shows how the vision of the “house” understood as a space structure, fits into the symbolism of “imbunche” and the symbolism of the mask, both dominant in the novel. The metaphorical conception of space, typical for the “novela del lenguaje”, in “El obsceno pájaro de la noche” becomes the key to the interpretation of the represented world of the text in the sense of apocalypse. The very figure of the house with its symbolical and metaphorical contexts shows in the fullest way the progressive destruction of the main character, the deep crisis of ethical values, social system and also the crisis of the novel as a genre

Przemijające niedokrwienie mózgu czy aura migrenowa bez bólu głowy u chorego z płodowym wariantem odejścia tętnic mózgu tylnych — opis przypadku

Migrena należy do najczęstszych chorób neurologicznych. Ostatnio zwrócono uwagę na rozpowszechnienie wrodzonych wariantów anatomicznych koła Willisa u osób cierpiących na migrenowe bóle głowy. Patofizjologii migreny do tej pory jednoznacznie nie wyjaśniono. W przypadku migreny z aurą przyjmuje się najczęściej hipotezę neurogenną. Zgodnie z jej założeniem powodem wystąpienia bólu głowy jest postępujące hamowanie czynności kory mózgowej, czemu mogą sprzyjać niektóre warianty koła Willisa. Autorzy opisali przypadek 57-letniego chorego, którego hospitalizowano z powodu zaburzeń czucia powierzchniowego w obrębie lewych kończyn. W wywiadzie stwierdzono migrenowe bóle głowy z aurą wzrokową. W badaniach pomocniczych wykazano wrodzone warianty naczyń mózgowych często występujące u chorych na migrenę — płodowe odejście obu tętnic mózgu tylnych od tętnic szyjnych wewnętrznych oraz hipoplazję lewej tętnicy kręgowej, a w badaniu rezonansu magnetycznego głowy uwidoczniono naczyniak jamisty w lewym płacie czołowym. U opisanego chorego występowały w przeszłości incydenty typowej, migrenowej aury wzrokowej bez bólu głowy. Objawy ogniskowego deficytu neurologicznego, które były przyczyną hospitalizacji, nie były jednak podawanymi wcześniej przez chorego zaburzeniami widzenia. Również czas trwania tych objawów był dłuższy niż zwykle trwa aura migrenowa. Przemawia to za rozpoznaniem przemijającego ogniskowego niedokrwienia mózgu u chorego z migrenowymi bólami głowy z aurą w wywiadzie. Konsekwencją rozpoznania przemijającego ogniskowego niedokrwienia mózgu powinno być zawsze wdrożenie postępowania diagnostycznego umożliwiającego ustalenie jego przyczyn oraz zastosowanie odpowiedniego leczenia. Jest to o tyle istotne, że ryzyko udaru mózgu w następnych 30 dniach po przemijającym incydencie niedokrwiennym wynosi aż 10%